Όντως δεν υπάρχει πιο μικρόμυαλο και γελοίο πλάσμα, όπως γράφει ο Κόντογλου στα «Μυστικά Άνθη» του,  από αυτόν που αρνείται και φτύνει το γάλα της μάνας του. Μάνα είναι η πατρίδα μας, η Ελλάδα, όχι το κράτος το σημερινό των Γραικύλων και προσκυνημένων...

Αποκτά λοιπόν κανείς την εντύπωση ότι μέσα από τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αποκτούν ιδεολογικό υπόβαθρο και θεωρητική θεμελίωση ο εγωκεντρισμός, ο ηδονισμός, ο αμοραλισμός, ο φιλοτομαρισμός, η αντικοινωνικότητα, η αρνησιπατρία, ακόμη και η σεξουαλική διαστροφή, με λίγα λόγια δηλαδή ό,τι έχει να κάνει με την κοινωνική σήψη και παρακμή...

Οι νέοι ξεκινούν σήμερα με μισθούς Βουλγαρίας 350 ευρώ γιατί οι γονείς τους (όχι όλοι..) τους έκλεψαν το μέλλον ακολουθώντας δημαγωγούς που μοίραζαν δανεικά.Η απάτη αυτή έγινε εν γνώση της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας που εξόριζε από την πολιτική σκηνή κάθε προειδοποίηση και κάθε φωνή της λογικής...

Διαδεδομένος στην εποχή μας, αυτός ο τύπος ανθρώπου ασχολείται μόνο με τους άλλους. Έτοιμος για άμυνα και επίθεση, βρίσκει το νόημα της ζωής του σε μια διαρκή αντιπαράθεση πού αναζητά πάντοτε ένα θέμα να διοχετευθεί: τώρα η ακρίβεια της πίστεως, τώρα η αίρεση, τώρα οι σκοτεινές δυνάμεις, αλλά ποτέ η μαύρη του η μιζέρια. Τρέφεται από την πόλωση...

Δημόσιο και κερδοφορία είναι έννοιες ασύμβατες. Το Δημόσιο είναι εξ ορισμού, κάκιστος επιχειρηματίας. Αν αναλάβει τη Σαχάρα, σε λίγο θα έχουμε έλλειψη άμμου. Μα δεν μπορεί με άλλη νοοτροπία, άλλη κυβέρνηση, άλλη ιδεολογία, άλλον θεό, οι εταιρείες του Δημοσίου να κερδοφορούν; Όχι! Ποτέ!

Ὅλη ἡ ἱστορική μας ὕπαρξη ἦταν –κι ἀκόμη εἶναι– κρεμασμένη ἀπό μία κλωστή: τή γλῶσσα. Ἄν κοπεῖ –καί τώρα μένουν ἐλάχιστες ἶνες– θά πέσουμε στά τάρταρα τῆς λησμονιᾶς. Θά κυκλοφοροῦμε ἀνάμεσα στά μνημεῖα, ὅπως οἱ φελλάχοι γύρω ἀπό τίς πυραμίδες καί τή Σφίγγα...

Το δυστύχημα, πάντως, είναι πως όσα είπε ο Σόιμπλε για τον Βαρουφάκη, ότι «δεν μπορεί να τον πάρει στα σοβαρά», αντανακλούν πάνω στη σύγχρονη Ελλάδα που έγινε για άλλη μια φορά καταγέλαστη...

Είναι προφανές πως στη χώρα μας πάσχουμε από αξιολόγηση προτεραιοτήτων. Λόγω ιδεολογίας πάσχουμε στην αξιολόγηση μαθητών (αριστεία), στην αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων (αργομισθία) και εμφανώς στην αξιολόγηση προτεραιοτήτων (βλακεία)...

Λοιπόν. Τώρα που «οι ανθρωποκάμπιες μαραζώνουν το πνευματικό ολόδροσο δέντρο της φυλής μας», (Κόντογλου), οι ύπουλοι Διοκλητιανοί και Νέρωνες, όσοι δάσκαλοι, όσοι πιστοί πετάμε τα βιβλία και διδάσκουμε Ευαγγελικές Περικοπές και Βίους Αγίων. Είναι αντίσταση κολοκοτρωναίικη είναι ομολογία πίστεως...