Το ζητούμενο για την Ελλάδα είναι πώς να προσελκύσει επενδύσεις και να πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης έτσι ώστε το ΑΕΠ να μετριάσει την εικόνα του χρέους. Δυστυχώς κάνουμε τα αντίθετα από αυτά που έπρεπε να κάνουμε...

Αν δεν προλάβουμε να φροντίσουμε να επιβληθεί ο νόμος μέσω των μηχανισμών της δημοκρατίας, θα μας το επιβάλει κάποιος με άλλους τρόπους και αντί ως κοινωνία να ξεφύγουμε μπροστά θα γυρίσουμε πίσω μέσα στο φαύλο κύκλο της νεότερης ιστορίας μας...

Ἀπό τήν ἴδια τήν μαγιά τῶν ἡρώων τοῦ ’21 ἦταν φτιαγμένοι καί οἱ μαχητές τῶν Βαλκανικῶν πολέμων, οἱ ὁποῖοι εἶναι συνέχεια τῆς μεγάλης Ἐπανάστασης. Ἑκατό περίπου χρόνια μετά, τό Γένος, ἑδραζόμενο στήν λαϊκή ὁμοψυχία: «Ἕλληνας ὁμοφρονέοντας… χαλαπούς εἶναι περιγίγνεσθαι»...

Κανονικά τα κανάλια, μαζί με το δελτίο καιρού, πρέπει να καθιερώσουν και ένα δελτίο απειλών και ύβρεων που εξεμούν κατά της πατρίδας μας. Και αναρωτιέσαι γιατί; Την απάντηση την έδωσε ο Κολοκοτρώνης. Για δύο λόγους: Ο ένας είναι το όνομά μας. Ελλάς, Έλληνας, «τιμιωτέρα ιδιότης» δεν υπάρχει στην οικουμένη. Ο δεύτερος είναι οι «δούλεψές μας» για την ανθρωπότητα. Είναι ο Ελληνισμός, πηγή αείροος, που άρδευσε και δρόσισε τον κόσμο όλο...

Ας έλθουμε όμως τώρα σε ένα άλλο μαύρο πρόβλημα. Εδώ και χρόνια, μετά τον κατακλυσμό των λαθρομεταναστών που πλήττει τη χώρα μας και ο οποίος κατά ένα σημαντικό μέρος εντάσσεται στα ευρύτερα στρατιωτικοπολιτικά σχέδια της...

Οι γονείς είναι βέβαιο ότι μοχθούν για την εξασφά­λιση ανέσεων, για να μη λείψει τίποτε από το παιδί τους αλλά τελικά αποξενώνονται από αυτό. Του στερούν αυτό που κανένα υποκατάστατο δεν μπορεί να του δώ­σει: την οικογενειακή θαλπωρή, που είναι τόσο αναντι­κατάστατη όσο το μητρικό γάλα...

Μπορεί κάποιοι τότε από τους αγωνιστές να μην είχαν ελληνική φωνή, είχαν όμως ελληνική ψυχή. Σήμερα κάποιοι έχουν ελληνική φωνή αλλ’ όχι ελληνική ψυχή...

Ο σύγχρονος κόσμος είναι υποκριτικός. Παντού κυ­ριαρχεί το σύνθημα «τα πάντα για το παιδί». Όλα γίνο­νται για το παιδί αλλά χωρίς το παιδί. Η σωστή αντιμε­τώπιση του παιδιού είναι εύκολο να λέγεται˙ δύσκολο όμως να...

Η σπουδομανία, η υπαλληλομανία, που άρχισε από το τρίτο έτος της δικτατορίας, μετέτρεψε τους νέους σε πτυχιοσυλλέκτες. Η ανάγκη για πτυχία έδωσε την ευκαιρία αναπτύξεως σ' έναν φτηνό πολιτικαντισμό: Γέμισε η Ελλάδα σχολές, που κανείς δεν ξέρει τι διδάσκεται εκεί και τι δουλειά μπορεί να κάνει κάποιος απόφοιτος μιας τέτοιας σχολής....