Η ηρεμία πριν την καταιγίδα...
Του Κώστα Στούπα
Κανένα τέλος δεν έρχεται με άδεια χέρια...
Κική Δημουλά
Όταν μια κυβέρνηση μοιράζει εν είδει "Χριστουγεννιάτικου μποναμά” περί το ένα δισ. ευρώ έχοντας ληξιπρόθεσμες οφειλές 5-6 δισ. ευρώ προς τον ιδιωτικό τομέα, είναι σαν πετάει στο δρόμο εργαζόμενους για να ξεγελάσει τους χαμηλοσυνταξιούχους με τη διανομή 500 ευρώ.
Όταν καταργείς θέσεις εργασίας για να μοιράσεις επιδόματα σε συνταξιούχους, στην ουσία τους αφαιρείς χιλιάδες ευρώ από το αύριο για να μοιράσεις 500άρικα σήμερα.
Οι συντάξεις είναι βιώσιμες όταν υπάρχουν βιώσιμες θέσεις εργασίας που καταβάλουν εισφορές και φόρους. Βιώσιμες θέσεις εργασίας δεν υπάρχουν όταν οι επιχειρήσεις συνωστίζονται στην έξοδο όπως αυτήν την περίοδο.
Τα περιθώρια του success story που καλλιεργεί η κυβέρνηση από τις αρχές του 2016 στενεύουν συνεχώς καθώς η οικονομία παραμένει ο πλέον αμείλικτος κριτής. Οι επενδυτές δεν δελεάζονται με παχιά λόγια και χάνδρες με καθρεφτάκια.
Τόσο η μεταβολή του ΑΕΠ το 2016 και το 2017 όσο και τα έσοδα από την περασμένη Άνοιξη και μετά, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Το καράβι δεν βγαίνει από τη δίνη αλλά συνεχίζει να παρασύρεται στα βράχια.
Με το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που δίνει έμφαση στην αύξηση των φόρων και των εισφορών ήταν θέμα χρόνου να συμβεί αυτό που συμβαίνει. Το "λίπος” που διέθετε η ελληνική κοινωνία και εξασφάλισε μια παράταση μερικών ετών τώρα σώνεται.
Το 2016 αποδείχτηκε χειρότερο από το 2015 για την οικονομία. Το 2017 αποδεικνύεται χειρότερο από το 2016 παρά τη στήριξη από την τουριστική έκρηξη και τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου. Το 2018 θα αποδειχτεί χειρότερο από το 2017.
Τους τελευταίους μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη έξοδος επιχειρήσεων μετά τις δεκαετίες ‘80 και ‘90 που ερημοποίησαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας.
Η κυβέρνηση επικοινωνιακά προσπαθεί να αποκρύψει τη μεγάλη εικόνα εστιάζοντας στις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Το 2010-12 το παλιό πολιτικό σύστημα έχασε τα δυο τρίτα της εκλογικής του βάσης γιατί η κοινωνία του χρέωσε ορθώς την ευθύνη της χρεοκοπίας που ανέτρεψε τα δεδομένα της ζωής.
Δεν θα συμβεί το ίδιο όταν οι προσδοκίες για ανάπτυξη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδειχτούν φενάκη. Τώρα το "λίπος” που κράτησε την κοινωνία όρθια έχει σωθεί.
Μετά το Καλοκαίρι του 2015 οι κοινωνικές και πολιτικές εντάσεις μειώθηκαν. Αυτό συνέβη για δύο λόγους.
Ο ένας είναι γιατί οι "άρχοντες” του πεζοδρομίου που είναι τα δίκτυα επιρροής της σημερινής κυβέρνησης διορίστηκαν μετακλητοί. Οι αγανακτισμένοι και "αγανακτισμένοι” έχασαν τους κρυστάλλους συμπύκνωσης των κινητοποιήσεων.
Ο άλλος λόγος, ο οποίος αφορά και τη μεγάλη πλειοψηφία, είναι γιατί ο κόσμος κουράστηκε να βιώνει μαρτυρικά τη χρεοκοπία σε αργή φάση που εξασφάλισαν τα μνημόνια. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, αποφάσισαν για ψυχοπροφυλακτικούς λόγους και σταμάτησαν να διαβάζουν εφημερίδες και να παρακολουθούν δελτία ειδήσεων. Αν κοιτάξει κάποιος τις κυκλοφορίες των εφημερίδων θα το διαπιστώσει εύκολα...
Η μεγάλη πλειοψηφία σιωπά και προσεύχεται να έχουν δίκιο αυτοί που υποστηρίζουν πως τα χειρότερα είναι πίσω.
Η οικονομία όμως είναι αμείλικτη. Μπορείς να ξεγελάσεις τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους μοιράζοντας σήμερα ένα κλάσμα αυτών που θα χάσουν αύριο, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάσεις την οικονομία που τρέφεται με μελλοντικές ταμειακές ροές.
Κανένα δείγμα αναστροφής της κατάστασης δεν υπάρχει από καταθέσεις και λιανεμπόριο παρά την ισχυρή δόση ενίσχυσης από τον τουρισμό. Οι μηδαμινές εξαγωγές παίζουν ελάχιστο ρόλο και οφείλονται σε κινήσεις απόγνωσης για τη διάθεση αδιάθετων αποθεμάτων.
Η οικονομία όπως δείχνει και το ΑΕΠ μετά το 2015 έχει καθίσει στο βυθό και οι μεταβολές θυμίζουν όλο και περισσότερο το καρδιογράφημα νεκρού πριν την τελική ευθεία.
Η κατάσταση θυμίζει την ηρεμία πριν την καταιγίδα...
Η επόμενη καταιγίδα καθώς το "λίπος” της χώρας εξαντλείται, θα κάνει τις προηγούμενες να μοιάζουν με ψιλόβροχα.
23.10.2017
Πηγή: www.antibaro.gr/