Τα εθνικά θέματα απαιτούν διαφορετική αντιμετώπιση.

Όταν μία κυβέρνηση δείχνει έτοιμη να παραχωρήσει το όνομα, την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Μακεδονίας σε ένα μικρό, πολυεθνικό και εύθραυστο κράτος 2,2 εκατομμυρίων κατοίκων, τότε είναι αναμενόμενο να αποθρασύνονται και να διεκδικούν ό,τι θέλουν οι ισχυρότεροι γείτονες. Βεβαίως η τουρκική επιθετικότητα οφείλεται κυρίως στα εγγενή επεκτατικά στοιχεία της νεο-οθωμανικής ιδεολογίας του Ερντογάν, μπορούμε όμως να την αναστείλουμε αν ακολουθήσουμε μία πιο δυναμική στάση σε όλα τα εθνικά θέματα.

Απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα είναι ανάγκη να λάβουμε αποφασιστικά και πειστικά μέτρα, όπως πχ:

Να διακηρύξουμε ότι δεν πρόκειται από τούδε και στο εξής να υποστηρίξουμε την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας προς την Ευρ. Ένωση. Άλλωστε οι περισσότεροι Ευρωπαίοι εταίροι μας θεωρούν αντιδημοκρατικό και καταπιεστικό το καθεστώς που έχει επιβάλει ο Ερντογάν.

Να ενισχύσουμε το ηθικό και τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Να αρχίσουμε τη συζήτηση για τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Ιταλία και την Κύπρο (ως πρώτο βήμα).

Να καταστήσουμε σαφές ότι τα θέματα της μουσουλμανικής μειονότητος στη Θράκη αποτελούν εσωτερικό ζήτημα της Ελλάδος και η Άγκυρα δεν έχει κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνει.

Στο Κυπριακό καλόν είναι να ενισχύσουμε την αμυντική, εκπαιδευτική και πολιτιστική συνεργασία με τον Ελληνισμό της Μεγαλονήσου. Και να στηρίξουμε σε όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή βήματα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, στα οποία περιλαμβάνεται και η εκμετάλλευση της ΑΟΖ.

Στις ελληνοαλβανικές σχέσεις οφείλουμε να καταγγείλουμε διεθνώς την προπαγάνδα των Τιράνων περί Τσάμηδων. Δεν είναι δυνατόν μία χώρα, η οποία θέλει να ενταχθεί στην Ευρ. Ένωση να δικαιώνει τους συνεργάτες των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όπως επίσης πρέπει να γίνουμε  περισσότερο πειστικοί στο θέμα της προστασίας των δικαιωμάτων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, στον οποίο περιλαμβάνονται και οι Βλαχόφωνοι Έλληνες.

Όσον αφορά τη νέα συζήτηση με την Αλβανία για τη χάραξη θαλασσίων ζωνών βλέπουμε ότι η γείτων χώρα προωθεί μία ρύθμιση δυσμενή για τα ελληνικά συμφέροντα. Δύο θαλάσσια οικόπεδα (ορθότερον: αλίπεδα), τα οποία είχαμε κερδίσει με τη συμφωνία Κώστα Καραμανλή – Σάλι Μπερίσα, θέλει τώρα ο Ράμα να τα υπαγάγει υπό αλβανικό έλεγχο.

Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων η στάση μας πρέπει να είναι μαχητική και όχι υποχωρητική. Να μην παραχωρήσουμε το όνομα Μακεδονία, ούτε ως σύνθετο ή παράγωγο, σε ένα κράτος που δεν το δικαιούται. Και να ζητήσουμε να πραγματοποιηθεί μία αντικειμενική απογραφή του πληθυσμού, υπό την αιγίδα διεθνών Οργανισμών, για να μάθουμε πόσοι πραγματικά δηλώνουν Έλληνες, πόσοι Βούλγαροι, πόσοι ψευδομακεδόνες κ.λπ.

Όταν υποχωρείς οι γείτονες γίνονται πιο πολεμοχαρείς. Μόνον μία δυναμική εξωτερική πολιτική θα εμπεδώσει την ειρήνη.

Άρθρο στην ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 18.2.2018